οδήγηση

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	οδήγηση	οι	οδηγήσεις
γενική	της	οδήγησης*	των	οδηγήσεων
αιτιατική	την	οδήγηση	τις	οδηγήσεις
κλητική		οδήγηση		οδηγήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, οδηγήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

οδήγηση < (ελληνιστική κοινή) ὁδήγησις < αρχαία ελληνική ὁδηγῶ < ὁδός + -ηγῶ < ἄγω

Προφορά

ΔΦΑ : /oˈði.ʝi.si/

Ουσιαστικό

οδήγηση θηλυκό

1. η ενέργεια του οδηγώ, το σύνολο των ενεργειών με τις οποίες κάποιος ελέγχει και κατευθύνει την κίνηση επίγειου οχήματος (αυτοκινήτου, δικύκλου)

   στην Ελλάδα απαγορεύεται η οδήγηση αυτοκινήτου χωρίς αντίστοιχο δίπλωμα

   η οδήγηση μοτοσυκλέτας, τύπου στριτ, σε χαλικοστρωμένο δρόμο είναι εξαιρετικά επικίνδυνη

Εκφράσεις

• οδήγηση (στα) αριστερά/δεξιά: σε ποια πλευρά του δρόμου πρέπει να οδηγούν τα οχήματα οι οδηγοί όταν έρχεται άλλο από αντίθετη κατεύθυνση (σε δρόμους διπλής κατεύθυνσης)

  στην Ελλάδα, σε αντίθεση με την Αγγλία, η οδήγηση γίνεται (στα) δεξιά

  στις 3 Σεπτεμβρίου του 1967 η Σουηδία άλλαξε την οδήγηση στα δεξιά

Πολυλεκτικοί όροι

• δίπλωμα οδήγησης, άδεια οδήγησης: επίσημο έγγραφο που επιτρέπει στον κάτοχό του να οδηγεί συγκεκριμένο τύπο οχήματος

Μεταφράσεις

    οδήγηση

αγγλικά : driving (en) γαλλικά : conduite (fr) πολωνικά : jazda (pl), kierowanie (pl), prowadzenie (pl)