ξόανον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ξοᾰνο-
ονομαστική	τὸ	ξόανον	τὰ	ξόανᾰ
γενική	τοῦ	ξοάνου	τῶν	ξοάνων
δοτική	τῷ	ξοάνῳ	τοῖς	ξοάνοις
αιτιατική	τὸ	ξόανον	τὰ	ξόανᾰ
κλητική ὦ!		ξόανον		ξόανᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ξοάνω
γεν-δοτ	τοῖν		ξοάνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ξόανον, ήδη τον 5ο αιώνα στον Ευριπίδη < θέμα ξο-, μεταπτωτική βαθμίδα για θέμα που συναντάμε στο ξέω + -ανον

Ουσιαστικό

ξόανον, -ου

• ξόανο, είδωλο σκαλισμένο (όπως σε ξύλο), άγαλμα

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἰφιγένεια ἐν Ταύροις, στίχ. 1359

  […] Τίνι λόγῳ πορθμεύετε / κλέπτοντες ἐκ γῆς ξόανα καὶ θυηπόλους;

Παράγωγα

παράγωγα και σύνθετα

• ἀξόανος
• εὐξόανος
• λιθοξόανος
• ξοανηφόρος
• ξοάνιον
• ξοανογλύφος
• ξοανοποιΐα
• ξοανουργία

Πηγές

• ξόανον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ξόανον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.