νικηθείς

Νέα ελληνικά (el)

Ρηματικός τύπος

νικηθείς

• β΄ πρόσωπο ενικού εξαρτημένου τύπου παθητικής φωνής του νικάω, νικώ

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	νῑκηθεντ-
ονομαστική	ὁ	νικηθείς	ἡ	νικηθεῖσᾰ	τὸ	νικηθέν
γενική	τοῦ	νικηθέντος	τῆς	νικηθείσης	τοῦ	νικηθέντος
δοτική	τῷ	νικηθέντῐ	τῇ	νικηθείσῃ	τῷ	νικηθέντῐ
αιτιατική	τὸν	νικηθέντᾰ	τὴν	νικηθεῖσᾰν	τὸ	νικηθέν
κλητική ὦ!		νικηθείς		νικηθεῖσᾰ		νικηθέν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	νικηθέντες	αἱ	νικηθεῖσαι	τὰ	νικηθέντᾰ
γενική	τῶν	νικηθέντων	τῶν	νικηθεισῶν	τῶν	νικηθέντων
δοτική	τοῖς	νικηθεῖσῐ(ν)	ταῖς	νικηθείσαις	τοῖς	νικηθεῖσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	νικηθέντᾰς	τὰς	νικηθείσᾱς	τὰ	νικηθέντᾰ
κλητική ὦ!		νικηθέντες		νικηθεῖσαι		νικηθέντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	νικηθέντε	τὼ	νικηθείσᾱ	τὼ	νικηθέντε
γεν-δοτ	τοῖν	νικηθέντοιν	τοῖν	νικηθείσαιν	τοῖν	νικηθέντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'λυθείς' όπως «λυθείς» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

νικηθείς, -εῖσα, -έν [ νῑκ ]

• μετοχή παθητικού αορίστου (ἐνικήθην) του ρήματος νικάω, νικῶ