μισθωτήριον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	μισθωτήριον	τὰ	μισθωτήριᾰ
γενική	τοῦ	μισθωτηρίου	τῶν	μισθωτηρίων
δοτική	τῷ	μισθωτηρίῳ	τοῖς	μισθωτηρίοις
αιτιατική	τὸ	μισθωτήριον	τὰ	μισθωτήριᾰ
κλητική ὦ!		μισθωτήριον		μισθωτήριᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μισθωτηρίω
γεν-δοτ	τοῖν		μισθωτηρίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μισθωτήριον (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική μισθω(τής) + -τήριον

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: μισθωτήριο με διαφορετική σημασία

Ουσιαστικό

μισθωτήριον, -ου ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

• τόπος προσλήψης μισθωτών εργατών

  ⌘ Ἡσύχιος (5ος αιώνας κε), Γλῶσσαι, Ο

  <ὄψ' ἦλθες, ἀλλ' εἰς τὸν Κολωνὸν ἵεσο> ἐπὶ τῶν μισθωτῶν ἔλεγον. τοὺς ἐπὶ τὸ ἔργον ἐλθόντας ὀψέ, ἀπέλυον πάλιν εἰς τὸ μισθωτήριον· τὸ δὲ ἦν ἐν Κολωνῷ

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη μέταλλον

Πηγές

• μισθωτήριον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• s.v. μισθός - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.