μετοίκιση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	μετοίκιση	οι	μετοικίσεις
γενική	της	μετοίκισης*	των	μετοικίσεων
αιτιατική	τη	μετοίκιση	τις	μετοικίσεις
κλητική		μετοίκιση		μετοικίσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, μετοικίσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μετοίκιση < αρχαία ελληνική μετοίκισις + -ση

Προφορά

ΔΦΑ : /meˈti.ci.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : με‐τοί‐κι‐ση

ομόηχο: μετοίκηση

Ουσιαστικό

μετοίκιση θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του μετοικίζω

Μεταφράσεις

    μετοίκιση

Πηγές

• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)