μάγευμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	μάγευμᾰ	τὰ	μαγεύμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	μαγεύμᾰτος	τῶν	μαγευμᾰ́των
δοτική	τῷ	μαγεύμᾰτῐ	τοῖς	μαγεύμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	μάγευμᾰ	τὰ	μαγεύμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		μάγευμᾰ		μαγεύμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μαγεύμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		μαγευμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μάγευμα < μαγεύ(ω) + -μα

Ουσιαστικό

μάγευμα, -ατος ουδέτερο

1. μαγικό τέχνασμα
2. (στον πληθυντικό μαγεύματα) μάγια, μαγική απάτη, γητειές, μαγικά φίλτρα

Δείτε επίσης

• στην (καθαρεύουσα) μάγευμα: γοητεία, απόλαυση

Πηγές

• μάγευμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μάγευμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.