λύων

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	λῡοντ-
ονομαστική	ὁ	λύων	ἡ	λύουσᾰ	τὸ	λῦον
γενική	τοῦ	λύοντος	τῆς	λυούσης	τοῦ	λύοντος
δοτική	τῷ	λύοντῐ	τῇ	λυούσῃ	τῷ	λύοντῐ
αιτιατική	τὸν	λύοντᾰ	τὴν	λύουσᾰν	τὸ	λῦον
κλητική ὦ!		λύων		λύουσᾰ		λῦον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	λύοντες	αἱ	λύουσαι	τὰ	λύοντᾰ
γενική	τῶν	λυόντων	τῶν	λυουσῶν	τῶν	λυόντων
δοτική	τοῖς	λύουσῐ(ν)	ταῖς	λυούσαις	τοῖς	λύουσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	λύοντᾰς	τὰς	λυούσᾱς	τὰ	λύοντᾰ
κλητική ὦ!		λύοντες		λύουσαι		λύοντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	λύοντε	τὼ	λυούσᾱ	τὼ	λύοντε
γεν-δοτ	τοῖν	λυόντοιν	τοῖν	λυούσαιν	τοῖν	λυόντοιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'λύων' όπως «λύων» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

λύων αρσενικό, λύουσα θηλυκό, λῦον ουδέτερο

• μετοχή ενεργητικού ενεστώτα του ρήματος λύω