κόντης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	κόντης	οι	κόντηδες
γενική	του	κόντη	των	κόντηδων
αιτιατική	τον	κόντη	τους	κόντηδες
κλητική		κόντη		κόντηδες
Κατηγορία όπως «μανάβης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κόντης < μεσαιωνική ελληνική κόντης < ιταλική conte < παλαιά γαλλική conte / compte < λατινική computus < computo < puto

Ουσιαστικό

κόντης αρσενικό

• (παρωχημένο) άλλη μορφή του κόντες

Μεταφράσεις

    κόντης

→ δείτε τη λέξη κόντες