κωλο-

Ελληνικά (el)

Ετυμολογία

κωλο- < μεσαιωνική ελληνική κωλο-. Συγχρονικά αναλύεται σε κώλ(ος) + -ο-

Πρόθημα

κωλο-, κωλό- ή κωλ-

• πρώτο συνθετικό
  1. λέξεων που σχετίζονται με τον κώλο

     κωλομέρι, κωλάντερο

  2. με υποτιμητική ή/και υβριστική σημασία

     κωλόπαιδο

  3. που δηλώνει τη δυσαρέσκεια του ομιλητή γι' αυτό που δηλώνει το δεύτερο συνθετικό

     κωλόκαιρος

  4. (σπάνιο) για θετικό χαρακτηρισμό

     κωλοπετσωμένος

Σύνθετα

• Νεοελληνικές λέξεις με πρόθημα κωλο- στο Βικιλεξικό
• Νεοελληνικές λέξεις με πρόθημα κωλό- στο Βικιλεξικό
• Νεοελληνικές λέξεις με πρόθημα κωλ- στο Βικιλεξικό

Μεταφράσεις

    κωλο-

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

κωλο- < κῶλ(ος) (πρωκτός) + -ο- < ελληνιστική κοινή κῶλος < αρχαία ελληνικά κῶλον (μέλος, τμήμα σώματος)

Πρόθημα

κωλο-, κωλό- ή κωλ-

• πρώτο συνθετικό λέξεων που σχετίζονται με τον κώλο

  κωλοσύρνω

  κωλόπανον

  κωλέντερο

Σύνθετα

• Μεσαιωνικές ελληνικές λέξεις με πρόθημα κωλο- στο Βικιλεξικό
• Μεσαιωνικές ελληνικές λέξεις με πρόθημα κωλό- στο Βικιλεξικό
• Μεσαιωνικές ελληνικές λέξεις με πρόθημα κωλ- στο Βικιλεξικό

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

κωλο- < κῶλ(ον) (μέλος, τμήμα σώματος) + -ο-.

Για τη σημασία της ελληνιστικής λέξης κῶλος (πρωκτός) και την εναλλαγή κωλ-, κολ- δείτε κόλον (τμήμα παχέος εντέρου), με πιθανή επίδραση της λατινικής cūlus (πρωκτός)

Πρόθημα

κωλο- ή κωλό- και κωλ-

• πρώτο συνθετικό που αναφέρεται σε τμήματα ή μέρη
  1. του σώματος

     κωλοπλάστης (που κατασκευάζει τεχνητά μέλη)

     κωλόβαθρον (ξυλοπόδαρο), κωλοβαθριστής

     κωλοτομέω

     κωλακρέτης / κωλαγρέτης (αξιωματούχος που συλλέγει κομμάτια για θυσίες)

  2. ποιητικών μέτρων, των κώλων

     κωλομετρία

Συγγενικές λέξεις

• -κωλος με πολλά σύνθετα
• → και δείτε τη λέξη κῶλον

για το θέμα κολ-

• κολικός
• → και δείτε τη λέξη κόλον

Δείτε επίσης

διαφορετικής ετυμολογίας:

• κωλύω, κωλυσ-