κῶλος

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

κῶλος < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή κῶλος < αρχαία ελληνική κῶλον (τμήμα ή μέλος σώματος). Για την εναλλαγή κωλ-, κολ-, δείτε κῶλος

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ νέα ελληνικά: κώλος

Ουσιαστικό

κῶλος αρσενικό

1. πρωκτός

   → δείτε τη λέξη κῶλον

2. οπίσθια
3. το εσωτερικό μέρος κόλπου, ο μυχός κόλπου
4. (ναυτικός όρος) η πρύμνη πλοίου

Συγγενικά

• κωλο- σύνθετα
• κῶλον

Πηγές

• κώλος -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

κῶλος < αρχαία ελληνική κῶλον (μέλος, τμήμα σώματος) με αλλαγή γένους πιθανόν με την επίδραση της λατινικής cūlus (πρωκτός). Η εναλλαγή κωλ-, κολ- από τις λέξεις κῶλον και κόλον (τμήμα παχέος εντέρου), από τα ελληνικά χρόνια.

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ μεσαιωνικά ελληνικά: κῶλος ⇒ νέα ελληνικά: κώλος

Ουσιαστικό

κῶλος αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) πρωκτός

Συγγενικά

• για τα σύνθετα κωλο-, -κωλος, δείτε τη λέξη κῶλον

Δείτε επίσης

• κολικός

διαφορετικής ετυμολογίας

• κωλύω

Πηγές

• κῶλος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κῶλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.