κρηπίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κρηπίς	αἱ	κρηπῖδες
γενική	τῆς	κρηπῖδος	τῶν	κρηπίδων
δοτική	τῇ	κρηπῖδῐ	ταῖς	κρηπῖσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κρηπῖδᾰ	τὰς	κρηπῖδᾰς
κλητική ὦ!		κρηπίς*		κρηπῖδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κρηπῖδε
γεν-δοτ	τοῖν		κρηπίδοιν
Με μακρό γιώτα στο θέμα -ίς -ῖδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «σφραγίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κρηπίς < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

κρηπίς, -ῖδος θηλυκό

1. (υπόδηση) είδος μπότας
2. κρηπίδα, βάση οικοδομήματος (θεμέλιο)
3. (μεταφορικά) βάση
4. προκυμαία ή αποβάθρα ποταμού

Συγγενικά

• εὐκρηπίς
• κρηπιδοποιός
• κρηπιδόω
• κρηπίδωμα
• ὀπισθοκρηπίς
• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Εκφράσεις

• «ὅταν δέ κρηπίς μή καταβληθῇ γένους ὀρθῶς, ἀνάγκη δυστυχεῖν τούς ἐκγόνους». Ευριπίδης, Ηρακλής μαινόμενος (1261-1262)

Πηγές

• κρηπίς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κρηπίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.