κρεουργός

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	κρεουργός	τὸ	κρεουργόν
γενική	τοῦ/τῆς	κρεουργοῦ	τοῦ	κρεουργοῦ
δοτική	τῷ/τῇ	κρεουργῷ	τῷ	κρεουργῷ
αιτιατική	τὸν/τὴν	κρεουργόν	τὸ	κρεουργόν
κλητική ὦ!		κρεουργέ		κρεουργόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	κρεουργοί	τὰ	κρεουργᾰ́
γενική	τῶν	κρεουργῶν	τῶν	κρεουργῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	κρεουργοῖς	τοῖς	κρεουργοῖς
αιτιατική	τοὺς/τὰς	κρεουργούς	τὰ	κρεουργᾰ́
κλητική ὦ!		κρεουργοί		κρεουργᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	κρεουργώ	τὼ	κρεουργώ
γεν-δοτ	τοῖν	κρεουργοῖν	τοῖν	κρεουργοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'βοηθός' όπως «βοηθός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

κρεουργός < κρέας κρε- + -ουργός ἔργον

Επίθετο

κρεουργός, -ός, -όν

1. αυτός που κόβει κρέας
2. (το αρσενικό ως ουσιαστικό, επάγγελμα) ο κρεοπώλης

Εκφράσεις

• κρεουργόν ἦμαρ

Πηγές

• κρεουργός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κρεουργός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.