κιλλός

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	κιλλός	ἡ	κιλλή	τὸ	κιλλόν
γενική	τοῦ	κιλλοῦ	τῆς	κιλλῆς	τοῦ	κιλλοῦ
δοτική	τῷ	κιλλῷ	τῇ	κιλλῇ	τῷ	κιλλῷ
αιτιατική	τὸν	κιλλόν	τὴν	κιλλήν	τὸ	κιλλόν
κλητική ὦ!		κιλλέ		κιλλή		κιλλόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	κιλλοί	αἱ	κιλλαί	τὰ	κιλλᾰ́
γενική	τῶν	κιλλῶν	τῶν	κιλλῶν	τῶν	κιλλῶν
δοτική	τοῖς	κιλλοῖς	ταῖς	κιλλαῖς	τοῖς	κιλλοῖς
αιτιατική	τοὺς	κιλλούς	τὰς	κιλλᾱ́ς	τὰ	κιλλᾰ́
κλητική ὦ!		κιλλοί		κιλλαί		κιλλᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	κιλλώ	τὼ	κιλλᾱ́	τὼ	κιλλώ
γεν-δοτ	τοῖν	κιλλοῖν	τοῖν	κιλλαῖν	τοῖν	κιλλοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

κιλλός (ελληνιστική κοινή) < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

κιλλός, -ή, όν (ελληνιστική κοινή)

• (χρώμα) που έχει το χρώμα του γαϊδάρου, σταχτής

Παράγωγα

• κίλλιος
• κίλλος
• κίλλουρος

Σύνθετα

• κιλλακτήρ
• Κιλλάκτωρ

Πηγές

• κιλλός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.