καταπόντισις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	καταπόντισῐς	αἱ	καταποντίσεις
γενική	τῆς	καταποντίσεως	τῶν	καταποντίσεων
δοτική	τῇ	καταποντίσει	ταῖς	καταποντίσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	καταπόντισῐν	τὰς	καταποντίσεις
κλητική ὦ!		καταπόντισῐ		καταποντίσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καταποντίσει
γεν-δοτ	τοῖν		καταποντισέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καταπόντισις < καταποντί(ζω) ( < κατα- + αρχαία ελληνική ποντίζω) + -σις

Ουσιαστικό

καταπόντισις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) καταπόντιση
  1. καταβύθιση στη θάλασσα
  2. πνίξιμο στη θάλασσα

Συνώνυμα

• καταποντισμός (αρχαία ελληνικά)

Συγγενικά

• καταποντιστής
• καταποντόω

→ και δείτε τις λέξεις καταποντίζω και πόντος

Πηγές

• σελ.646.pdf, Τόμος B - Liddell, Henry George. Scott, Robert, Αν. Κωνσταντινίδης (εκδ.) Μέγα λεξικόν της ελληνικής γλώσσης. Μετάφραση: Ξενοφών Π. Μόσχος. Επιμέλεια: Μιχαήλ Κωνσταντινίδης. Τυπογραφικά Καταστήματα Ανέστη Κωνσταντινίδη (1901-1906). Ανατύπωση: Ι. Σιδέρης, χ.χ. Τόμοι 4. - online στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Τμήμα Μαθηματικών