καμινάρης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	καμινάρης	οι	καμινάρηδες
γενική	του	καμινάρη	των	καμινάρηδων
αιτιατική	τον	καμινάρη	τους	καμινάρηδες
κλητική		καμινάρη		καμινάρηδες
Κατηγορία όπως «μανάβης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καμινάρης < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική καμινάρης < καμίνι < (ελληνιστική κοινή) καμίνιον < αρχαία ελληνική κάμινος

Προφορά

ΔΦΑ : /ka.miˈna.ɾis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐μι‐νά‐ρης

Ουσιαστικό

καμινάρης αρσενικό

1. (παρωχημένο, επάγγελμα) εισπράκτορας φόρων καπνού, οινοπνευματωδών κ.α. στις παραδουνάβιες ηγεμονίες
2. (επάγγελμα) καμινάς, καμινευτής

Συγγενικά

• Καμινάρης (επώνυμο)
• → δείτε τη λέξη καμίνι

Μεταφράσεις

    καμινάρης