θυρσοφόρος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	θυρσοφόρος	τὸ	θυρσοφόρον
γενική	τοῦ/τῆς	θυρσοφόρου	τοῦ	θυρσοφόρου
δοτική	τῷ/τῇ	θυρσοφόρῳ	τῷ	θυρσοφόρῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	θυρσοφόρον	τὸ	θυρσοφόρον
κλητική ὦ!		θυρσοφόρε		θυρσοφόρον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	θυρσοφόροι	τὰ	θυρσοφόρᾰ
γενική	τῶν	θυρσοφόρων	τῶν	θυρσοφόρων
δοτική	τοῖς/ταῖς	θυρσοφόροις	τοῖς	θυρσοφόροις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	θυρσοφόρους	τὰ	θυρσοφόρᾰ
κλητική ὦ!		θυρσοφόροι		θυρσοφόρᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	θυρσοφόρω	τὼ	θυρσοφόρω
γεν-δοτ	τοῖν	θυρσοφόροιν	τοῖν	θυρσοφόροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «τοξοβόλος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

θυρσοφόρος < θύρσ(ος) + -ο- + -φόρος

Επίθετο

θυρσοφόρος, -ος, -ον

• που κρατάει θύρσο

Πηγές

• θυρσοφόρος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• θυρσοφόρος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.