θεοδόσιος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	θεοδόσιος	τὸ	θεοδόσιον
γενική	τοῦ/τῆς	θεοδοσίου	τοῦ	θεοδοσίου
δοτική	τῷ/τῇ	θεοδοσίῳ	τῷ	θεοδοσίῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	θεοδόσιον	τὸ	θεοδόσιον
κλητική ὦ!		θεοδόσιε		θεοδόσιον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	θεοδόσιοι	τὰ	θεοδόσιᾰ
γενική	τῶν	θεοδοσίων	τῶν	θεοδοσίων
δοτική	τοῖς/ταῖς	θεοδοσίοις	τοῖς	θεοδοσίοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	θεοδοσίους	τὰ	θεοδόσιᾰ
κλητική ὦ!		θεοδόσιοι		θεοδόσιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	θεοδοσίω	τὼ	θεοδοσίω
γεν-δοτ	τοῖν	θεοδοσίοιν	τοῖν	θεοδοσίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

θεοδόσιος < αρχαία ελληνική θεός + δίδωμι

Επίθετο

θεοδόσιος, -ος, -ον

• (ελληνιστική κοινή) δοσμένος από τον θεό

Συγγενικά

• Θεοδόσιος

Πηγές

• θεοδόσιος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.