ζήλωμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ζήλωμᾰ	τὰ	ζηλώμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	ζηλώμᾰτος	τῶν	ζηλωμᾰ́των
δοτική	τῷ	ζηλώμᾰτῐ	τοῖς	ζηλώμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ζήλωμᾰ	τὰ	ζηλώμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		ζήλωμᾰ		ζηλώμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ζηλώμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		ζηλωμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ζήλωμα < ζηλόω / ζηλῶ + -μα

Ουσιαστικό

ζήλωμα, -ατος ουδέτερο

1. το αντικέιμενο του ζήλου, το επιδιωκόμενο
2. ο ανταγωνισμός
3. (στον πληθυντικό ζηλώματα) οι προσπάθειες που καταβάλλονται με ζήλο

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη ζῆλος

Πηγές

• ζήλωμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ζήλωμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.