εὔκομος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	εὔκομος	τὸ	εὔκομον
γενική	τοῦ/τῆς	εὐκόμου	τοῦ	εὐκόμου
δοτική	τῷ/τῇ	εὐκόμῳ	τῷ	εὐκόμῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	εὔκομον	τὸ	εὔκομον
κλητική ὦ!		εὔκομε		εὔκομον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	εὔκομοι	τὰ	εὔκομᾰ
γενική	τῶν	εὐκόμων	τῶν	εὐκόμων
δοτική	τοῖς/ταῖς	εὐκόμοις	τοῖς	εὐκόμοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	εὐκόμους	τὰ	εὔκομᾰ
κλητική ὦ!		εὔκομοι		εὔκομᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	εὐκόμω	τὼ	εὐκόμω
γεν-δοτ	τοῖν	εὐκόμοιν	τοῖν	εὐκόμοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

εὔκομος < εὔ- + -κομος. Αναλύεται σε εὖ και κόμη

Επίθετο

εὔκομος, -ος, -ον

1. που έχει όμορφα μαλλιά
2. (για ζώα) που έχει ωραίο τρίχωμα
3. (για δέντρα) α) που έχει ωραίο φύλλωμα, β) καρποφόρος

Άλλες μορφές

• επικός τύπος : ἠΰκομος

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη κόμη

Πηγές

• εὔκομος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• εὔκομος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.