εὐδοξία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	εὐδοξίᾱ	αἱ	εὐδοξίαι
γενική	τῆς	εὐδοξίᾱς	τῶν	εὐδοξιῶν
δοτική	τῇ	εὐδοξίᾳ	ταῖς	εὐδοξίαις
αιτιατική	τὴν	εὐδοξίᾱν	τὰς	εὐδοξίᾱς
κλητική ὦ!		εὐδοξίᾱ		εὐδοξίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		εὐδοξίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		εὐδοξίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

εὐδοξία < (εὖ) εὐ- + δόξ(α) + -ία

Ουσιαστικό

εὐδοξία

1. δόξα, καλή φήμη, τιμή, μεγαλείο
2. επιδοκιμασία (του πλήθους)
3. καλή κρίση

Πηγές

• εὐδοξία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• εὐδοξία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.