εὐέλικτος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	εὐέλικτος	τὸ	εὐέλικτον
γενική	τοῦ/τῆς	εὐελίκτου	τοῦ	εὐελίκτου
δοτική	τῷ/τῇ	εὐελίκτῳ	τῷ	εὐελίκτῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	εὐέλικτον	τὸ	εὐέλικτον
κλητική ὦ!		εὐέλικτε		εὐέλικτον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	εὐέλικτοι	τὰ	εὐέλικτᾰ
γενική	τῶν	εὐελίκτων	τῶν	εὐελίκτων
δοτική	τοῖς/ταῖς	εὐελίκτοις	τοῖς	εὐελίκτοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	εὐελίκτους	τὰ	εὐέλικτᾰ
κλητική ὦ!		εὐέλικτοι		εὐέλικτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	εὐελίκτω	τὼ	εὐελίκτω
γεν-δοτ	τοῖν	εὐελίκτοιν	τοῖν	εὐελίκτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

εὐέλικτος (ελληνιστική κοινή) < (εὖ) εὐ-+ ἑλικ- (όπως αρχαία ελληνική ἑλίσσω + -τος, κατάληξη ρηματικού επιθέτου

Επίθετο

εὐέλικτος, -ος, -ον

• (ελληνιστική κοινή) ευέλικτος

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη ἑλίσσω

Πηγές

• εὐέλικτος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.