εκκλησάρης

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	εκκλησάρης	οι	εκκλησάρηδες
γενική	του	εκκλησάρη	των	εκκλησάρηδων
αιτιατική	τον	εκκλησάρη	τους	εκκλησάρηδες
κλητική		εκκλησάρη		εκκλησάρηδες
όπως «μανάβης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

εκκλησάρης < εκκλησία + -άρης

Ουσιαστικό

εκκλησάρης αρσενικό (θηλυκό: εκκλησάρισσα / εκκλησιάρισσα)

• (θρησκεία) (λαϊκότροπο) ο νεωκόρος, ο καντηλανάφτης (ιδίως στις μονές)

Άλλες μορφές

• εκκλησιάρης

Μεταφράσεις

    εκκλησάρης

→ δείτε τη λέξη νεωκόρος