εθνεγέρτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	εθνεγέρτης	οι	εθνεγέρτες
γενική	του	εθνεγέρτη	των	εθνεγερτών
αιτιατική	τον	εθνεγέρτη	τους	εθνεγέρτες
κλητική		εθνεγέρτη		εθνεγέρτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

εθνεγέρτης < (διαχρονικό δάνειο) καθαρεύουσα ἐθνεγέρτης. Συγχρονικά αναλύεται σε εθνεγερσία + -της

Λέξη που πλάσθηκε από τον Περικλή Καλαθάκη το 1878

Ουσιαστικό

εθνεγέρτης αρσενικό

1. που παρακινεί ένα ή περισσότερα σκλαβωμένα έθνη σε εθνεγερσία, με σκοπό την αυτοκυριαρχία
2. που παρακινεί ένα ολόκληρο έθνος υπέρ ή ενάντια μιας κατάστασης ή ιδέας, που δημιουργείται ή προβάλλεται

Συγγενικά

• εθνεγερσία
• εθνεγερτικός
• (καθαρεύουσα) ἐθνεγερτήριον

Μεταφράσεις

    εθνεγέρτης