δρομεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	δρομεύς	οἱ	δρομεῖς - δρομῆς*
γενική	τοῦ	δρομέως	τῶν	δρομέων
δοτική	τῷ	δρομεῖ	τοῖς	δρομεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	δρομέᾱ	τοὺς	δρομέᾱς
κλητική ὦ!		δρομεῦ		δρομεῖς - δρομῆς*
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δρομῆ1 ή δρομεῖ2
γεν-δοτ	τοῖν		δρομέοιν
* αττικός τύπος 1 όπως στη Γραμματική του Smyth 2 όπως στη Γραμματική Γυμνασίου-Λυκείου Οικονόμου.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'βασιλεύς' όπως «βασιλεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δρομεύς < δρόμ(ος) + -εύς

Ουσιαστικό

δρομεύς αρσενικό

1. (αθλητισμός) δρομέας
2. (στην Κρήτη) έφηβος
3. άλογο κούρσας

Πηγές

• δρομεύς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δρομεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.