διατηρῶν

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	διατηρῶν	ἡ	διατηροῦσᾰ	τὸ	διατηροῦν
γενική	τοῦ	διατηροῦντος	τῆς	διατηρούσης	τοῦ	διατηροῦντος
δοτική	τῷ	διατηροῦντῐ	τῇ	διατηρούσῃ	τῷ	διατηροῦντῐ
αιτιατική	τὸν	διατηροῦντᾰ	τὴν	διατηροῦσᾰν	τὸ	διατηροῦν
κλητική ὦ!		διατηρῶν		διατηροῦσᾰ		διατηροῦν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	διατηροῦντες	αἱ	διατηροῦσαι	τὰ	διατηροῦντᾰ
γενική	τῶν	διατηρούντων	τῶν	διατηρουσῶν	τῶν	διατηρούντων
δοτική	τοῖς	διατηροῦσῐ(ν)	ταῖς	διατηρούσαις	τοῖς	διατηροῦσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	διατηροῦντᾰς	τὰς	διατηρούσᾱς	τὰ	διατηροῦντᾰ
κλητική ὦ!		διατηροῦντες		διατηροῦσαι		διατηροῦντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	διατηροῦντε	τὼ	διατηρούσᾱ	τὼ	διατηροῦντε
γεν-δοτ	τοῖν	διατηρούντοιν	τοῖν	διατηρούσαιν	τοῖν	διατηρούντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'ποιῶν' όπως «ποιῶν» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

διατηρῶν, -οῦσα, -οῦν

• μετοχή ενεργητικού ενεστώτα του ρήματος διατηρῶ (ασυναίρετο διατηρέω)