διαμέρισις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διαμέρισῐς	αἱ	διαμερίσεις
γενική	τῆς	διαμερίσεως	τῶν	διαμερίσεων
δοτική	τῇ	διαμερίσει	ταῖς	διαμερίσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διαμέρισῐν	τὰς	διαμερίσεις
κλητική ὦ!		διαμέρισῐ		διαμερίσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διαμερίσει
γεν-δοτ	τοῖν		διαμερισέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διαμέρισις < αρχαία ελληνική διαμερί(ζω) + -σις < δια- + μερίζω < μέρος

Ουσιαστικό

διαμέρισις θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) διαίρεση, χωρισμός

Πηγές

• διαμέρισις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.