διάταξις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διάταξῐς	αἱ	διατάξεις
γενική	τῆς	διατάξεως	τῶν	διατάξεων
δοτική	τῇ	διατάξει	ταῖς	διατάξεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διάταξῐν	τὰς	διατάξεις
κλητική ὦ!		διάταξῐ		διατάξεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διατάξει
γεν-δοτ	τοῖν		διαταξέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάταξις < διατάσσω, δια- ταγ- + -σις > -ξις

Ουσιαστικό

διάταξις, -εως θηλυκό

1. διευθέτηση, τακτοποίηση
2. (για στρατεύματα) παράταξη
3. (ελληνιστική σημασία) διάταξη θεμάτων

   ≠ αντώνυμα: ἀντιδιάταξις

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις διατάσσω, τάξις και τάσσω

Πηγές

• διάταξις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• διάταξις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.