δηλῶν

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	δηλῶν	ἡ	δηλοῦσᾰ	τὸ	δηλοῦν
γενική	τοῦ	δηλοῦντος	τῆς	δηλούσης	τοῦ	δηλοῦντος
δοτική	τῷ	δηλοῦντῐ	τῇ	δηλούσῃ	τῷ	δηλοῦντῐ
αιτιατική	τὸν	δηλοῦντᾰ	τὴν	δηλοῦσᾰν	τὸ	δηλοῦν
κλητική ὦ!		δηλῶν		δηλοῦσᾰ		δηλοῦν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	δηλοῦντες	αἱ	δηλοῦσαι	τὰ	δηλοῦντᾰ
γενική	τῶν	δηλούντων	τῶν	δηλουσῶν	τῶν	δηλούντων
δοτική	τοῖς	δηλοῦσῐ(ν)	ταῖς	δηλούσαις	τοῖς	δηλοῦσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	δηλοῦντᾰς	τὰς	δηλούσᾱς	τὰ	δηλοῦντᾰ
κλητική ὦ!		δηλοῦντες		δηλοῦσαι		δηλοῦντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	δηλοῦντε	τὼ	δηλούσᾱ	τὼ	δηλοῦντε
γεν-δοτ	τοῖν	δηλούντοιν	τοῖν	δηλούσαιν	τοῖν	δηλούντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'ποιῶν' όπως «ποιῶν» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

δηλῶν, -οῦσα, -οῦν

• συνηρημένη μετοχή ενεργητικού ενεστώτα του ρήματος δηλῶ

  άλλες μορφές: ασυναίρετη: δηλόων του δηλόω