δηλητήριον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	δηλητήριον	τὰ	δηλητήριᾰ
γενική	τοῦ	δηλητηρίου	τῶν	δηλητηρίων
δοτική	τῷ	δηλητηρίῳ	τοῖς	δηλητηρίοις
αιτιατική	τὸ	δηλητήριον	τὰ	δηλητήριᾰ
κλητική ὦ!		δηλητήριον		δηλητήριᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δηλητηρίω
γεν-δοτ	τοῖν		δηλητηρίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία 1

δηλητήριον: ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου δηλητήριος. Εννοείται το ουσιαστικό φάρμακον.

Ουσιαστικό

δηλητήριον ουδέτερο

• το δηλητήριο

Ετυμολογία 2

δηλητήριον: κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος επιθέτου

δηλητήριον

1. αιτιατική ενικού, αρσενικού γένους του δηλητήριος
2. ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του δηλητήριος

Πηγές

• δηλητήριον, δηλητήριος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.