δεικνύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	δεικνῡ́ς	ἡ	δεικνῦσᾰ	τὸ	δεικνῠ́ν
γενική	τοῦ	δεικνῠ́ντος	τῆς	δεικνῡ́σης	τοῦ	δεικνῠ́ντος
δοτική	τῷ	δεικνῠ́ντῐ	τῇ	δεικνῡ́σῃ	τῷ	δεικνῠ́ντῐ
αιτιατική	τὸν	δεικνῠ́ντᾰ	τὴν	δεικνύσᾰν	τὸ	δεικνῠ́ν
κλητική ὦ!		δεικνῡ́ς		δεικνῦσᾰ		δεικνῠ́ν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	δεικνῠ́ντες	αἱ	δεικνῦσαι	τὰ	δεικνῠ́ντᾰ
γενική	τῶν	δεικνῠ́ντων	τῶν	δεικνῡσῶν	τῶν	δεικνῠ́ντων
δοτική	τοῖς	δεικνῦσῐ(ν)	ταῖς	δεικνῡ́σαις	τοῖς	δεικνῦσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	δεικνῠ́ντᾰς	τὰς	δεικνῡ́σᾱς	τὰ	δεικνῠ́ντᾰ
κλητική ὦ!		δεικνῠ́ντες		δεικνῦσαι		δεικνῠ́ντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	δεικνῠ́ντε	τὼ	δεικνῡ́σᾱ	τὼ	δεικνῠ́ντε
γεν-δοτ	τοῖν	δεικνῠ́ντοιν	τοῖν	δεικνῡ́σαιν	τοῖν	δεικνῠ́ντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'δεικνύς' όπως «δεικνύς» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

δεικνύς, -ῦσα, -ύν

• μετοχή ενεργητικού ενεστώτα του ρήματος δείκνυμι