βουκαῖος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	βουκαῖος	οἱ	βουκαῖοι
γενική	τοῦ	βουκαίου	τῶν	βουκαίων
δοτική	τῷ	βουκαίῳ	τοῖς	βουκαίοις
αιτιατική	τὸν	βουκαῖον	τοὺς	βουκαίους
κλητική ὦ!		βουκαῖε		βουκαῖοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		βουκαίω
γεν-δοτ	τοῖν		βουκαίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βουκαῖος < βοῦκ(ος) + -αῖος

Ουσιαστικό

βουκαῖος, -ου αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

1. αγελαδάρης, βουκόλος

   ※  2ος πκε αιώνας ⌘ Νίκανδρος ὁ Κολοφώνιος Θηριακά, στ. 5, @scaife.perseus

   βουκαῖός τ’ ἀλέγοι καὶ ὀροιτύπος, εὖτε καθ’ ὕλην

2. που οργώνει το χωράφι με βόδια

Πηγές

• βουκαῖος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• βουκαῖος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.