βδελυκτός

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

βδελυκτός < ελληνιστική κοινή βδελυκτός

Επίθετο

βδελυκτός, -ή, -όν

1. απεχθής
2. ανόσιος

Πηγές

• βδελυκτός -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	βδελυκτός	ἡ	βδελυκτή	τὸ	βδελυκτόν
γενική	τοῦ	βδελυκτοῦ	τῆς	βδελυκτῆς	τοῦ	βδελυκτοῦ
δοτική	τῷ	βδελυκτῷ	τῇ	βδελυκτῇ	τῷ	βδελυκτῷ
αιτιατική	τὸν	βδελυκτόν	τὴν	βδελυκτήν	τὸ	βδελυκτόν
κλητική ὦ!		βδελυκτέ		βδελυκτή		βδελυκτόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	βδελυκτοί	αἱ	βδελυκταί	τὰ	βδελυκτᾰ́
γενική	τῶν	βδελυκτῶν	τῶν	βδελυκτῶν	τῶν	βδελυκτῶν
δοτική	τοῖς	βδελυκτοῖς	ταῖς	βδελυκταῖς	τοῖς	βδελυκτοῖς
αιτιατική	τοὺς	βδελυκτούς	τὰς	βδελυκτᾱ́ς	τὰ	βδελυκτᾰ́
κλητική ὦ!		βδελυκτοί		βδελυκταί		βδελυκτᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	βδελυκτώ	τὼ	βδελυκτᾱ́	τὼ	βδελυκτώ
γεν-δοτ	τοῖν	βδελυκτοῖν	τοῖν	βδελυκταῖν	τοῖν	βδελυκτοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

βδελυκτός < βδελύσσομαι

Επίθετο

βδελυκτός, -ή, -όν

• αηδιαστικός, αποτρόπαιος

Πηγές

• βδελυκτός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• βδελυκτός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.