αἰγιαλός

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	αἰγιαλός	οἱ	αἰγιαλοί
γενική	τοῦ	αἰγιαλοῦ	τῶν	αἰγιαλῶν
δοτική	τῷ	αἰγιαλῷ	τοῖς	αἰγιαλοῖς
αιτιατική	τὸν	αἰγιαλόν	τοὺς	αἰγιαλούς
κλητική ὦ!		αἰγιαλέ		αἰγιαλοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		αἰγιαλώ
γεν-δοτ	τοῖν		αἰγιαλοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αἰγῐᾰλός < ἀΐσσω + ἅλς

Ουσιαστικό

αἰγιαλός αρσενικό ή θηλυκό

• γιαλός, παραλία, ακροθαλασσιά

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἰφιγένεια ἐν Αὐλίδι, στίχ. 210 (206-211)

  τὸν ἰσάνεμόν τε ποδοῖν | λαιψηροδρόμον Ἀχιλῆα, | τὸν ἁ Θέτις τέκε καὶ Χείρων | ἐξεπόνησεν, εἶδον | αἰγιαλοῖς παρά τε κροκάλαις | δρόμον ἔχοντα σὺν ὅπλοις·

  Και τον Αχιλλέα το φτεροπόδη, | που στο τρέξιμο με ανέμους παραβγαίνει, | γιο της Θέτης | και που ο Χείρωνας τον έχει αναθρεμμένον, | στο γιαλό κοντά στα βότσαλα τον είδα | βαριαρμάτωτος να τρέχει·

  Μετάφραση (1972) Η Ιφιγένεια στην Αυλίδα: Θρασύβουλος Σταύρου, Αθήνα: Εστία @greek‑language.gr

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη ἀΐσσω
• (νέα ελληνική) αιγιαλός