ασημόχυτος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	ασημόχυτος	η	ασημόχυτη	το	ασημόχυτο
γενική	του	ασημόχυτου	της	ασημόχυτης	του	ασημόχυτου
αιτιατική	τον	ασημόχυτο	την	ασημόχυτη	το	ασημόχυτο
κλητική		ασημόχυτε		ασημόχυτη		ασημόχυτο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	ασημόχυτοι	οι	ασημόχυτες	τα	ασημόχυτα
γενική	των	ασημόχυτων	των	ασημόχυτων	των	ασημόχυτων
αιτιατική	τους	ασημόχυτους	τις	ασημόχυτες	τα	ασημόχυτα
κλητική		ασημόχυτοι		ασημόχυτες		ασημόχυτα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ασημόχυτος < ασήμ(ι) + -ό- + χυτός

Προφορά

ΔΦΑ : /a.siˈmo.çi.tos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐ση‐μό‐χυ‐τος

Επίθετο

ασημόχυτος, -η, -ο

• (σπάνιο) που είναι καλυμμένος με ασήμι

  ※  Τριπλέκει καὶ χρυσόνειρα τρικλώθει, καὶ ξανοίγει / τὸν ἀργαλειὸ ἀσημόχυτο, τὸ χτένι φιλτισένιο, / σαΐττα θάμα, ἀντί, χρυσό, καὶ χαίρεται – πῶς σμίγει / μετάξινο ὡριοστήμονο μὲ ὑφάδι χρυσαφένιο.

  Λουκάς Δαράκης, Τραγούδια του χωριού - Στον αργαλειό, Νέα Εστία, Έτος Γ΄, τεύχος 53 (1 Μαρτίου 1929), σελ. 184

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ασήμι και χυτός

Μεταφράσεις

    ασημόχυτος

Πηγές

• ασημόχυτος - Αναστασιάδη - Συμεωνίδη, Άννα (2003). Αντίστροφο λεξικό της νέας ελληνικής. Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη.  (συντομογραφίες)