αποσυσχέτιση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	αποσυσχέτιση	οι	αποσυσχετίσεις
γενική	της	αποσυσχέτισης*	των	αποσυσχετίσεων
αιτιατική	την	αποσυσχέτιση	τις	αποσυσχετίσεις
κλητική		αποσυσχέτιση		αποσυσχετίσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, αποσυσχετίσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αποσυσχέτιση < αποσυσχετίζω + -ση

Ουσιαστικό

αποσυσχέτιση θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του αποσυσχετίζω

Άλλες μορφές

• αποσυσχετισμός

Αντώνυμα

• συσχέτιση
• συσχετισμός

Μεταφράσεις

    αποσυσχέτιση

αγγλικά : dissociation (en)