Μεγαρικός

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	Μεγαρικός	ἡ	Μεγαρική	τὸ	Μεγαρικόν
γενική	τοῦ	Μεγαρικοῦ	τῆς	Μεγαρικῆς	τοῦ	Μεγαρικοῦ
δοτική	τῷ	Μεγαρικῷ	τῇ	Μεγαρικῇ	τῷ	Μεγαρικῷ
αιτιατική	τὸν	Μεγαρικόν	τὴν	Μεγαρικήν	τὸ	Μεγαρικόν
κλητική ὦ!		Μεγαρικέ		Μεγαρική		Μεγαρικόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	Μεγαρικοί	αἱ	Μεγαρικαί	τὰ	Μεγαρικᾰ́
γενική	τῶν	Μεγαρικῶν	τῶν	Μεγαρικῶν	τῶν	Μεγαρικῶν
δοτική	τοῖς	Μεγαρικοῖς	ταῖς	Μεγαρικαῖς	τοῖς	Μεγαρικοῖς
αιτιατική	τοὺς	Μεγαρικούς	τὰς	Μεγαρικᾱ́ς	τὰ	Μεγαρικᾰ́
κλητική ὦ!		Μεγαρικοί		Μεγαρικαί		Μεγαρικᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	Μεγαρικώ	τὼ	Μεγαρικᾱ́	τὼ	Μεγαρικώ
γεν-δοτ	τοῖν	Μεγαρικοῖν	τοῖν	Μεγαρικαῖν	τοῖν	Μεγαρικοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

Μεγαρικός < Μέγαρ(α) + -ικός

Επίθετο

Μεγαρικός, -ή, -ό

• ο σχετικός με τα Μέγαρα, μεγαρικός

Πηγές

• Μεγαρικός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• Μεγαρικός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.