Μαίναλον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	τὸ	Μαίναλον
γενική	τοῦ	Μαινάλου
δοτική	τῷ	Μαινάλῳ
αιτιατική	τὸ	Μαίναλον
κλητική ὦ!		Μαίναλον
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Μαίναλον (ελληνιστική κοινή) < άγνωστης ετυμολογίας. Πιθανόν προέλευσης από την προελληνική .

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ↷ λατινικά: Maenalus ⇒ νέα ελληνικά: Μαίναλο

Κύριο όνομα

Μαίναλον, -ου ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

• βουνό της Ελλάδας στην Πελοπόννησο, το Μαίναλο, ιερός τόπος του θεού Πάνα

  ※  3ος πκε αιώνας ⌘ Θεόκριτος, Εἰδύλλια, Θύρσις, στιχ. 124 (123-126)

  ὦ Πὰν Πάν, εἴτ᾽ ἐσσὶ κατ᾽ ὤρεα μακρὰ Λυκαίω, | εἴτε τύγ᾽ ἀμφιπολεῖς μέγα Μαίναλον, ἔνθ᾽ ἐπὶ νᾶσον | τὰν Σικελάν, Ἑλίκας δὲ λίπε ῥίον αἰπύ τε σᾶμα | τῆνο Λυκαονίδαο, τὸ καὶ μακάρεσσιν ἀγητόν.

  «Ω Πάν, είτε στ᾽ ατέλειωτου Λυκαίου τα κορφοβούνια, | είτε στου Μαινάλου γυρνάς τα πυκνωμένα δάση, | παράτησε της ξακουστής Ελίκης τ᾽ ακρωτήρι | και του Λυκαονίδη, εκεί, παράτησε το μνήμα, | αυτό που ακόμα κι οι θεοί θωρώντας το θαυμάζουν, κι έλα σε τούτο το νησί της Σικελίας, έλα».

  Μετάφραση (1911), Ιωάννης Πολέμης @greek‑language.gr

  ※  2ος κε αιώνας ⌘ Παυσανίας, Ἑλλάδος περιήγησις/Ἀρκαδικά, 8.36.5 @scaife.perseus

  Μεγαλοπολίταις δὲ διὰ τῶν ἐπὶ τὸ ἕλος ὀνομαζομένων πυλῶν, διὰ τούτων ὁδεύουσιν ἐς Μαίναλον παρὰ τὸν ποταμὸν τὸν Ἑλισσόντα ἔστι τῆς ὁδοῦ ἐν ἀριστερᾷ Ἀγαθοῦ θεοῦ ναός·

Συγγενικά

• Μαινάλιος
• Μαιναλίς
• Μαίναλος

Πηγές

• Μαίναλον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• Μαίναλον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.