Ῥίον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	τὸ	Ῥίον
γενική	τοῦ	Ῥίου
δοτική	τῷ	Ῥίῳ
αιτιατική	τὸ	Ῥίον
κλητική ὦ!		Ῥίον
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «τέκνον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ῥίον < ῥίον < προελληνική Ο Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek. [Ετυμολογικό λεξικό της ελληνικής γλώσσας] (στα αγγλικά) με την αρωγή του Lucien van Beek. Leiden: Brill. Τόμοι 1‑2. το θεωρεί προελληνικό, αν και πιστεύει πως η ετυμολογία του δεν είναι βέβαιη. Θεωρεί πως αν είχε το ϝ μπροστά θα μπορούσε να έχει σχέση με την θρακική λέξη βρία: πόλη

Ουσιαστικό

Ῥίον ουδέτερο

• παραθαλάσσια πόλη της Πελοποννήσου, το Ρίο

Συγγενικά

• ῥίον
• μυκηναϊκή διάλεκτος: 𐀪𐀍 (ri-jo: ακρωτήριο)

Πηγές

• Ῥίον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.