βρία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	βρίᾱ	αἱ	βρίαι
γενική	τῆς	βρίᾱς	τῶν	βριῶν
δοτική	τῇ	βρίᾳ	ταῖς	βρίαις
αιτιατική	τὴν	βρίᾱν	τὰς	βρίᾱς
κλητική ὦ!		βρίᾱ		βρίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		βρίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		βρίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βρία < θρακική *bria

Ουσιαστικό

βρία θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) πόλη

  ※  Εἶτα Μεσημβρία Μεγαρέων ἄποικος, πρότερον δὲ Μενεβρία, οἷον Μένα πόλις, τοῦ κτίσαντος Μένα καλουμένου, τῆς δὲ πόλεως βρίας καλουμένης θρᾳκιστί: ὡς καὶ ἡ τοῦ Σήλυος πόλις Σηλυμβρία προσηγόρευται, ἥ τε Αἶνος Πολτυμβρία ποτὲ ὠνομάζετο. (Στράβων, Γεωγραφικά, 7.6.1)

Συγγενικά

• Μεσημβρία
• Πολτυμβρία
• Σηλυμβρία
• Σκεδαβρία

Πηγές

• βρία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.