ῥῆξις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ῥῆξῐς	αἱ	ῥήξεις
γενική	τῆς	ῥήξεως	τῶν	ῥήξεων
δοτική	τῇ	ῥήξει	ταῖς	ῥήξεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ῥῆξῐν	τὰς	ῥήξεις
κλητική ὦ!		ῥῆξῐ		ῥήξεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ῥήξει
γεν-δοτ	τοῖν		ῥηξέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'πόλις' όπως «πόλις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ῥῆξις < *ϝρῆκ- (< θέμα *ϝρηγ- με αηχοποίηση του [k] πριν το [s]) + -σις > -ξις <ref>«ρήξη» -Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. <ref>

Ουσιαστικό

ῥῆξις

1. ρήξη
2. σπάσιμο, ρήγμα
3. εκροή

Άλλες μορφές

• αιολικός τύπος : ϝρῆξις

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ῥήγνυμι και ῥῆγμα

Πηγές

• ῥῆξις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ῥῆξις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.