ῥαθυμῶν

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ῥαθυμῶν	ἡ	ῥαθυμοῦσᾰ	τὸ	ῥαθυμοῦν
γενική	τοῦ	ῥαθυμοῦντος	τῆς	ῥαθυμούσης	τοῦ	ῥαθυμοῦντος
δοτική	τῷ	ῥαθυμοῦντῐ	τῇ	ῥαθυμούσῃ	τῷ	ῥαθυμοῦντῐ
αιτιατική	τὸν	ῥαθυμοῦντᾰ	τὴν	ῥαθυμοῦσᾰν	τὸ	ῥαθυμοῦν
κλητική ὦ!		ῥαθυμῶν		ῥαθυμοῦσᾰ		ῥαθυμοῦν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ῥαθυμοῦντες	αἱ	ῥαθυμοῦσαι	τὰ	ῥαθυμοῦντᾰ
γενική	τῶν	ῥαθυμούντων	τῶν	ῥαθυμουσῶν	τῶν	ῥαθυμούντων
δοτική	τοῖς	ῥαθυμοῦσῐ(ν)	ταῖς	ῥαθυμούσαις	τοῖς	ῥαθυμοῦσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	ῥαθυμοῦντᾰς	τὰς	ῥαθυμούσᾱς	τὰ	ῥαθυμοῦντᾰ
κλητική ὦ!		ῥαθυμοῦντες		ῥαθυμοῦσαι		ῥαθυμοῦντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ῥαθυμοῦντε	τὼ	ῥαθυμούσᾱ	τὼ	ῥαθυμοῦντε
γεν-δοτ	τοῖν	ῥαθυμούντοιν	τοῖν	ῥαθυμούσαιν	τοῖν	ῥαθυμούντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'ποιῶν' όπως «ποιῶν» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

ῥαθυμῶν, -οῦσα, -οῦν

• μετοχή ενεργητικού ενεστώτα του ρήματος ῥαθυμῶ, συνηρημένου τύπου του ῥαθυμέω