ῥάπισμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ῥᾰπισμᾰτ-
ονομαστική	τὸ	ῥάπισμᾰ	τὰ	ῥαπίσμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	ῥαπίσμᾰτος	τῶν	ῥαπισμᾰ́των
δοτική	τῷ	ῥαπίσμᾰτῐ	τοῖς	ῥαπίσμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ῥάπισμᾰ	τὰ	ῥαπίσμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		ῥάπισμᾰ		ῥαπίσμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ῥαπίσμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		ῥαπισμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ῥάπισμα < αρχαία ελληνική ῥαπίζω, ῥαπισ- + -μα

Ουσιαστικό

ῥάπισμα ουδέτερο

1. (ελληνιστική κοινή) το χαστούκι, η σφαλιάρα
2. (ελληνιστική κοινή) το χτύπημα

Συγγενικά

• ῥαπίς

→ και δείτε τη λέξη ῥαπίζω

Πηγές

• ῥάπισμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ῥάπισμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.