Ὠκεανός

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Ὠκεανός	οἱ	Ὠκεανοί
γενική	τοῦ	Ὠκεανοῦ	τῶν	Ὠκεανῶν
δοτική	τῷ	Ὠκεανῷ	τοῖς	Ὠκεανοῖς
αιτιατική	τὸν	Ὠκεανόν	τοὺς	Ὠκεανούς
κλητική ὦ!		Ὠκεανέ		Ὠκεανοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ὠκεανώ
γεν-δοτ	τοῖν		Ὠκεανοῖν
Το θεωνύμιο, στον ενικό. Ο πληθυντικός, ελληνιστικός.
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ο «ωκεανός» σε χάρτη που απεικονίζει τον κόσμο σύμφωνα με τις αντιλήψεις του στωικού φιλόσοφου Ποσειδώνιου.

Ετυμολογία

Ὠκεανός < αβέβαιης ετυμολογίας • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Κύριο όνομα

Ὠκεανός αρσενικό

1. (ελληνική μυθολογία, θεωνύμιο) ο γιος του Ουρανού και της Ρέας
2. ανδρικό όνομα
3. (γεωγραφία)
   1. (αρχικά) η υδάτινη περίμετρος της γης με τη μορφή ποταμού
   2. (ελληνιστική σημασία) η λέξη πήρε τη σημερινή έννοια, της αχανούς θαλάσσιας περιοχής, προσδιοριζόμενης ως «εξωτερικής» θάλασσας που περιέβρεχε όλη τη γη σε αντιδιαστολή προς την «εσωτερική», τη Μεσόγειο

      ⮡  Ὠκεάνω γᾶς τ᾽ ἀπὺ περράτων

      ⮡  τὴν Εὐρώπην καὶ τὴν Ἀσίαν καὶ τὴν Λιβύην νήσους εἶναι ἃς περιρρεῖν κύκλῳ τὸν Ὠκεανόν (Χρειάζεται στοιχεία)

      και στον πληθυντικό, και με πεζό αρχικό γράμμα: @scaife.perseus

4. για προφορικές και μεταφορικές εκφράσεις → δείτε ὠκεανός

Πηγές

• Ὠκεανός, ὠκεανός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.