ὡροσκοπεῖον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ὡροσκοπεῖον	τὰ	ὡροσκοπεῖᾰ
γενική	τοῦ	ὡροσκοπείου	τῶν	ὡροσκοπείων
δοτική	τῷ	ὡροσκοπείῳ	τοῖς	ὡροσκοπείοις
αιτιατική	τὸ	ὡροσκοπεῖον	τὰ	ὡροσκοπεῖᾰ
κλητική ὦ!		ὡροσκοπεῖον		ὡροσκοπεῖᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὡροσκοπείω
γεν-δοτ	τοῖν		ὡροσκοπείοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «στοιχεῖον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὡροσκοπεῖον < ὡροσκοπ(έω) + -εῖον

Ουσιαστικό

ὡροσκοπεῖον ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

1. ωρολόγιο

   ※  1ος πκε/κε αιώνας ⌘ Στράβων, Γεωγραφικά, 2.5, 14 @perseus.tufts.edu @wikisource

   συμφωνεῖν γὰρ καὶ τὰ ὡροσκοπεῖα καὶ τοὺς ἀνέμους φασὶ τοὺς ἑκατέρωσε φοροὺς καὶ τὰ μήκη τῶν μεγίστων ἡμερῶν τε καὶ νυκτῶν· ἔστι γὰρ τετταρεσκαίδεκα ὡρῶν ἰσημερινῶν καὶ ἡμίσους ἡ μεγίστη τῶν ἡμερῶν τε καὶ νυκτῶν.

   ≈ συνώνυμα: ὡρολόγιον

2. ωροσκόπος

   ≈ συνώνυμα: ὡροσκόπος

Άλλες μορφές

• ὡροσκόπιον

Πηγές

• ὡροσκοπεῖον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.