ὡρολόγιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ὡρολόγιον	τὰ	ὡρολόγιᾰ
γενική	τοῦ	ὡρολογίου	τῶν	ὡρολογίων
δοτική	τῷ	ὡρολογίῳ	τοῖς	ὡρολογίοις
αιτιατική	τὸ	ὡρολόγιον	τὰ	ὡρολόγιᾰ
κλητική ὦ!		ὡρολόγιον		ὡρολόγιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὡρολογίω
γεν-δοτ	τοῖν		ὡρολογίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὡρολόγιον (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ὥρ(α) + -ο- + -λόγιον

Ουσιαστικό

ὡρολόγιον ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

• μηχανισμός που δείχνει την ώρα

  ⮡  καὶ γὰρ οἱ τῶν ὡρολογίων γνώμονες οὐ συμμεθιστάμενοι ταῖς σκιαῖς ἀλλ᾽ ἑστῶτες ὄργανα... ^{(Χρειάζεται τεκμηρίωση…)}

• ⮡  ἀπὸ τοῦ σκιακοῦ ὡρολογίου
• ⮡  ὡρολόγιον ὑδραυλικόν (κλεψύδρα)
• ⮡  μηχανικὰ ὡρολόγια

Πηγές

• ὡρολόγιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.