ὅπλον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ὅπλον	τὰ	ὅπλᾰ
γενική	τοῦ	ὅπλου	τῶν	ὅπλων
δοτική	τῷ	ὅπλῳ	τοῖς	ὅπλοις
αιτιατική	τὸ	ὅπλον	τὰ	ὅπλᾰ
κλητική ὦ!		ὅπλον		ὅπλᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὅπλω
γεν-δοτ	τοῖν		ὅπλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «τέκνον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὅπλον < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ὅπλον ουδέτερο, συχνότερα στον πληθυντικό

1. εργαλείο και μέσο πολέμου
2. ξάρτι, άρμενα και αναγκαία μέσα πλοίου
3. (οπλισμός) εξαρτύσεις στρατιωτών
4. γενικότερα ο οπλισμός

Παράγωγα

 ετυμολογικό πεδίο 
ὁπλ- 

• ὁπλέω
• ὁπλή
• ὁπλίζομαι
• ὁπλικός
• ὅπλισις
• ὅπλισμα
• ὁπλισμός
• ὁπλιστέον
• ὁπλίτης
• ὁπλιτικός
• ὅπλομαι
• ὁπλότερος
• ὁπλότατος

Σύνθετα

• ὁπλο- Αρχαίες ελληνικές λέξεις με πρόθημα ὁπλο- στο Βικιλεξικό
• -οπλος Αρχαίες ελληνικές λέξεις με επίθημα -οπλος στο Βικιλεξικό

και

• κύνοπλον

Εκφράσεις

• εὖ τίθεμαι τὰ ὅπλα
• τίθεμαι τὰ ὅπλα

Πηγές

• ὅπλον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὅπλον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.