ὄλονθος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ὄλονθος	οἱ	ὄλονθοι
γενική	τοῦ	ὀλόνθου	τῶν	ὀλόνθων
δοτική	τῷ	ὀλόνθῳ	τοῖς	ὀλόνθοις
αιτιατική	τὸν	ὄλονθον	τοὺς	ὀλόνθους
κλητική ὦ!		ὄλονθε		ὄλονθοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὀλόνθω
γεν-δοτ	τοῖν		ὀλόνθοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὄλονθος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ὄλονθος, -ου αρσενικό άλλη μορφή του ὄλυνθος

• (φρούτο) άγριο σύκο

  ※ 5ος πκε αιώνας  ⌘ Ἡρόδοτος, Ἱστορίαι, 1 (Κλειώ), 193.5

  ψῆνας γὰρ δὴ φέρουσι ἐν τῷ καρπῷ οἱ ἔρσενες, κατά περ δὴ οἱ ὄλονθοι.

  τέτοιες σκνίπες έχουν στον καρπό τους τα αρσενικά φοινικόδενδρα, όπως και τα αγριόσυκα.

  Μετάφραση (1964): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης Αθήνα:Γκοβόστης @greek‑language.gr

  ※  2/3ος κε αιώνας ⌘ Ἀθήναιος ὁ Nαυκρατίτης, Δειπνοσοφισταί, 3, 10 @scaife.perseus, @el.wikisource

  Ἀμερίας δ’ ἐρινάδας καλεῖσθαι τοὺς ὀλόνθους.

  ≈ συνώνυμα: ἐρινεόν, ἐρινάς

Πηγές

• ὄλυνθος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὄλονθος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.