ὀπωπή

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ὀπωπή	αἱ	ὀπωπαί
γενική	τῆς	ὀπωπῆς	τῶν	ὀπωπῶν
δοτική	τῇ	ὀπωπῇ	ταῖς	ὀπωπαῖς
αιτιατική	τὴν	ὀπωπήν	τὰς	ὀπωπᾱ́ς
κλητική ὦ!		ὀπωπή		ὀπωπαί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὀπωπᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		ὀπωπαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὀπωπή < ὄπωπ(α) + -ή

Ουσιαστικό

ὀπωπή, -ῆς θηλυκό, ποιητικός τύπος του ὄψις

1. όψη, θέα

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 3 (γ. Ἰθακησίων ἐκκλησία καὶ Τηλεμάχου ἀποδημία.), στίχ. 97 (96-97)

   μηδέ τί μ᾽ αἰδόμενος μειλίσσεο μηδ᾽ ἐλεαίρων, | ἀλλ᾽ εὖ μοι κατάλεξον ὅπως ἤντησας ὀπωπῆς.

   Γι᾽ αυτό μη λυπηθείς και, συμπονώντας με, τα λόγια σου γλυκάνεις· | μίλησε ελεύθερα, πες μου να μάθω όσα τα ίδια σου τα μάτια αντίκρισαν.

   Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

   ※  5ος κε αιώνας ⌘ Νόννος ο Πανοπολίτης, Διονυσιακά, 42.218, @scaife.perseus

   οἶα σαοφρονέουσαν ἔχων ἀγέλαστον ὀπωπήν,

2. (μία από τις αισθήσεις) η όραση

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 9 (ι. Ἀλκίνου ἀπόλογοι: Τὰ περὶ Κίκονας, Λωτοφάγους καὶ Κύκλωπας.), στίχ. 512 (511-512)

   ὅς μοι ἔφη τάδε πάντα τελευτήσεσθαι ὀπίσσω, | χειρῶν ἐξ Ὀδυσῆος ἁμαρτήσεσθαι ὀπωπῆς.

   Αυτός τα πάντα μού προφήτευε όσα στο μέλλον θα συμβούν, | πως θα χαθεί το φως μου από το χέρι κάποιου Οδυσσέα.

   Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

3. ο βολβός του οφθαλμού

   ※  3ος πκε αιώνας ⌘ Απολλώνιος ο Ρόδιος, Ἀργοναυτικά, 2.109, @scaife.perseus

   δρύψε δέ οἱ βλέφαρον, γυμνὴ δʼ ὑπελείπετʼ ὀπωπή.

4. (ανατομία) οφθαλμός, μάτι

Πηγές

• ὀπωπή - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὀπωπή - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.