ὀπτήρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ὀπτήρ	οἱ	ὀπτῆρες
γενική	τοῦ	ὀπτῆρος	τῶν	ὀπτήρων
δοτική	τῷ	ὀπτῆρῐ	τοῖς	ὀπτῆρσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	ὀπτῆρᾰ	τοὺς	ὀπτῆρᾰς
κλητική ὦ!		ὀπτήρ		ὀπτῆρες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὀπτῆρε
γεν-δοτ	τοῖν		ὀπτήροιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κλητήρ' όπως «κλητήρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὀπτήρ < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ὀπτήρ, -ῆρος αρσενικό

1. αυτός που κοιτάζει ή κατασκοπεύει, κατάσκοπος, σπιούνος

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 17 (ρ. Τηλεμάχου καὶ Ὀδυσσέως ἐπάνοδος εἰς Ἰθάκην.), στίχ. 430)

   ὀπτῆρας δὲ κατὰ σκοπιὰς ὄτρυνα νέεσθαι.

   έστειλα ακόμη και σκοπούς στις γύρω βίγλες να φυλάνε

   Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Μαρωνίτης @greek-language.gr

2. αυτόπτης μάρτυρας

Συγγενικά

• αὐτόπτης
• διοπτήρ
• διόπτης
• ἐποπτήρ
• ἐπόπτης
• κατοπτήρ
• κατοπτήριος

Πηγές

• ὀπτήρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὀπτήρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.