ὀνειρευτής

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ὀνειρευτής	οἱ	ὀνειρευταί
γενική	τοῦ	ὀνειρευτοῦ	τῶν	ὀνειρευτῶν
δοτική	τῷ	ὀνειρευτῇ	τοῖς	ὀνειρευταῖς
αιτιατική	τὸν	ὀνειρευτήν	τοὺς	ὀνειρευτᾱ́ς
κλητική ὦ!		ὀνειρευτᾰ́		ὀνειρευταί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὀνειρευτᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		ὀνειρευταῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ποιητής' όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὀνειρευτής < ὀνειρεύομαι < ὄνειρο < αρχαία ελληνική ὄνειρος < ὄναρ

Ουσιαστικό

ὀνειρευτής αρσενικό

• αυτός που βλέπει όνειρα, οράματα ή οπτασίες

Συγγενικά

• νεοελληνικό: ονειρευτής